Klokkan var trý korter til eitt tann tólvta apríl, dagin fyri tann altjóða óeydnudagin, og eg hevði júst sagað uttasta pettið av vinstra tumli av við eini elektriskari stikksag.
Maja hevði ongantíð funnið upp á at skatt seg sjálva, ikki við vilja, sum fólk annars tykjast at halda. Kanst tú ikki saga spíssin av tumlinum av tær, uttan at øll skulu fara at stúra? Tað vil siga øll uttan mamma Maju. Hinvegin stúrir Maja fyri henni. Í einum balli, sum hon ikki er boðin í, møtir Maja tjúgu ára gamla Justin, einum orðakringum bilmekanikara í ljósareyðum buksum, sum fær hana at gloyma alt um fráverandi mammur og avsagaðar tumlar. Men so lesur Maja ein teldupost, sum ikki var ætlaður henni, ein teldupost, sum pínir meira enn allar stikksagir í heiminum.
Ein loysn frá Sendistovuni