Bartrogið var so hugtikið av øksarskaftinum og sá ikki, at sonurin stóð og royndi at fáa grímuna.
Bartrogið var so hugtikið av øksarskaftinum og sá ikki, at sonurin stóð og royndi at fáa grímuna. Tað traðkaði á tærnar á honum og trokaði seg yvir at bóndanum.